حمل سوخت ایمن و بدون آلودگی به سراسر ایران، بهویژه مناطق دورافتاده، یک ضرورت استراتژیک است که نیازمند همکاری دولت، بخش خصوصی و جوامع محلی است. با بهرهگیری از فناوریهای مدرن، آموزش مستمر و ارتقاء زیرساختها، میتوان به یک سیستم توزیع سوخت کارآمد، پایدار و سازگار با محیطزیست دست یافت. این رویکرد نهتنها نیازهای انرژی کشور را تامین میکند، بلکه گامی بزرگ در مسیر توسعه پایدار خواهد بود.